«Η συνθήκη» της δουλειάς μου και το «καλάμι»
«Η συνθήκη της δουλειάς μου δεν με αφήνει να καβαλήσω το καλάμι», κι αυτό είναι η δική μου αλήθεια, σχεδόν 26 χρόνων πορείας.Με παππού να εργάζεται στην τηλεόραση (ως τεχνικός) μεγαλώνοντας μαζί του και περνώντας ώρες ατελείωτες στον χώρο εργασίας του, κατάλαβα από μικρή πως τα φώτα σε τυφλώνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων και στη χειρότερη σε κάνουν άτομο με «ειδικές ανάγκες».
Άτομα που «γεννήθηκαν» δημοσιογράφοι εν μέσω μιας νυχτιάς κυριολεκτικά.• Άτομα που χρησιμοποίησαν δήθεν εγκυμοσύνες, δημόσιες σχέσεις, σχέσεις με ανωτέρους, σχέσεις με πολιτικούς και επιχειρηματίες, για ανέλιξη.Κάποιοι δημοσιογράφοι της δικής μου «σειράς», όπως συνηθίζεται να λένε και στον στρατό, έχουν μείνει καθηλωμένοι μισθολογικά, απολύθηκαν, βρέθηκαν στον δρόμο, αυτοκτόνησαν. Τα 2/4 την «είδαν» πολιτικοί και οι υπόλοιποι συνεχίζουν να εναρμονίζονται στα νέα δεδομένα της εποχής: Με μισθούς πείνας, αρνούμενοι λαδώματα και δημόσιες σχέσεις, έχοντας πάντα στο μυαλό τους αυτό που πρεσβεύει η δουλειά τους.
Σήμερα είχα μια πολύ σημαντική συνομιλία με άτομο που βρίσκεται δίπλα σε πολιτικό πρόσωπο, το οποίο είχε την απορία «τίνος είσαι εσύ» με στόχο να υποβαθμίσει την προσωπικότητα και τον δημοσιογραφικό μου χαρακτήρα.
Με ρώτησε «Ποια είμαι» όχι ειρωνικά αλλά γιατί δεν με έχει δει σε εκδηλώσεις, events, τάχα φιλανθρωπικές εκδηλώσεις για να βοηθήσουν τα φτωχά παιδιά της Κύπρου, λες και χρειάζεται τακούνι, κραγιόν, στήθη σιλικονάτα, για να δηλώσω δημοσιογράφος.Δεν πήρα το χρίσμα αυτόματα, ούτε εύκολα. Αλλά με δουλειά και με ρεπορτάζ στο «πεζοδρόμιο», για να κερδίσω αυτό που μου αναλογεί - αν μου αναλογεί - πίσω από τις κάμερες. Εξού και οι δουλειές και οι προτάσεις που είχα και έχω, να στήνω τηλεοπτικές παραγωγές, διαφημίσεις, ταινίες μικρού μήκους κλπ.Με ακύρωσες ως δημοσιογράφο, γιατί δεν βγαίνω μπροστά στις κάμερες. Άκου, κύριε, έχω προτάξει την ιδιότητα μου ως μητέρας, γιατί έτσι όφειλα να κάνω, και μετά να δηλώνω την ιδιότητα μου ως δημοσιογράφου.
Μοντέλο, πανελίστρια, ή δεύτερης ή τρίτης κατηγορίας, τηλεοπτικό πρόσωπο, μόνο και μόνο για να είμαι αναγνωρίσιμη στο ΧΩΡΚΟΝ ΜΑΣ, και δεν έτυχε, αλλά πέτυχε, και αυτό οφείλεται σε κάτι ανθρώπους απλούς, νέα παιδιά, ακαδημαϊκούς κ.ά., που μπαίνουν στον κόπο να διαβάσουν ένα ρεπορτάζ σε ένα site ή σε μια εφημερίδα, αν θυμάσαι ή αν έχεις ζήσει και αυτό το κομμάτι της δημοσιογραφίας.Και για να τελειώνουμε, όλα αυτά έγιναν στο όνομα των προεδρικών που έρχονται, γιατί είχατε ανάγκη τις κάμερες και τα φώτα - Θέλατε 45 δευτερόλεπτα προβολής και όχι δημοσιογράφους της πένας.Εύχομαι μόνο την ώρα που σας παρακολουθούσαν να μην κοιτούσαν κινητό, να μην έτρωγαν πίτσα και να μην πω κάτι άλλο και σας πέσει βαρύ. Όλοι οι συνάδελφοι στο ίδιο σακί είμαστε...απλώς προσωπικά αρνούμαι να μπω στο όποιο πολιτικό παιγνίδι αρχίσατε να παίζετε.
Με εκτίμηση, Νικολέτα Χρήστου - Μαμά, δημοσιογράφος, γυναίκα,... με μια χαριτωμένη φατσούλα για τα likes και τις καρδούλες (για να μιλήσω στην γλώσσα σας) ΥΓ: Η φωτογραφία δεν έχει σχέση με το θέμα - Είναι ένας τρόπος να σας τραβήξω την προσοχή, γιατί θέλω σημασία, κύριε. (Με συγχωρείτε, μόλις μου έχει διαφύγει το όνομά σας, και το μικρό και το μεγάλο). Εσείς υπάλληλος με γραβάτα, πίσω από ένα γραφείο, να εκτελείτε εντολές, κι εγώ, μ' ένα σακίδιο να ταξιδεύω με τρύπιες τσέπες, μεταφέροντας εικόνες σ' έναν κόσμο που έχει ανάγκη να ξεφύγει.
ΥΓ: Η φωτογραφία δεν έχει σχέση με το θέμα - Είναι ένας τρόπος να σας τραβήξω την προσοχή, γιατί θέλω σημασία, κύριε. (Με συγχωρείτε, μόλις μου έχει διαφύγει το όνομά σας, και το μικρό και το μεγάλο). Εσείς υπάλληλος με γραβάτα, πίσω από ένα γραφείο, να εκτελείτε εντολές, κι εγώ, μ' ένα σακίδιο να ταξιδεύω με τρύπιες τσέπες, μεταφέροντας εικόνες σ' έναν κόσμο που έχει ανάγκη να ξεφύγει.